Om te beginnen: die kinderkopjes. Ze bestaan nog altijd en dat voel je. Dan de bewegwijzering. Daarin schuilt beslist niet de ons vertrouwde ijzeren ANWB logica, wij waarschuwen alvast maar. Genant kan het worden als men zich in dialect tot correct Vlaams sprekende passanten moet wenden. Gerede kans daarop bestaat, vanwege haperende navigatiesystemen, overbelaste mapservers etc. Ook vanuit privacyoverwegingen kunt u zich gedwongen voelen om op ouderwetse wijze uw weg te vinden.

"Als die maar niet gaan beweren dat ze op de auto hebben gepast" denkt Martijn als hij naar zijn voor het hotel geparkeerde auto loopt. "Heren, ..?" begint hij. "De Groot neem ik aan?" zegt de langste, "we zagen dat je gisteren flink moest zoeken." "Wat? Hoe weten ze..?" denkt Martijn, "maar - ze bluffen niet." En hij maakt zichzelf ook maar wat langer. "Tom Tom Bewaarplicht", zegt de lange, "als Gerechtsdienaars weten wij dat." Zijn gebronsd uiterlijk verraadt inschaling in niet al te lage klasse. "Je wou misschien een hapje gaan eten?" vervolgt hij. "Pas vanavond weer", ontwijkt Martijn, "hier staan een paar restaurants op aangegeven." "Geef die kaart maar aan mij" zegt dan opeens de korte man. "Daar heb je helemaal niks aan." En geroutineerd voegt hij met zijn wapenstok de daad bij het woord.

"Eten?" zegt dan de lange "is eenvoudig. Hier steeds maar rechtdoor. Aan het eind staat een groot gebouw. Het staat uitstekend bekend en we hebben daar diverse Gerechten".